De tradities van Venezuela zijn het resultaat van cultureel erfgoed van de Amerikaanse natie. Het gaat om gebeurtenissen en gebruiken die in veel gevallen al eeuwen geleden zijn ontstaan, maar die nog steeds relevant zijn.
Ze zijn ook verwant aan de cultureel substraat van het land, bestaande uit inheemse volken (in de regio waren de Cariben, de Timo-Cuicas en de Arawako's sterk vertegenwoordigd), Europeanen en Afrikanen. Daarnaast, Ze bestrijken alle gebieden van het sociale leven, van religie tot gastronomie, via muziek en dans of de wereld van legendes. Maar zonder verder oponthoud laten we u de zes belangrijkste tradities van Venezuela zien.
De joropo en andere dansen
Een muziekgroep danst joropo
El joropo Het is de traditionele dans van Venezuela bij uitstek. Het vindt zijn oorsprong in de fandango, die volgens experts niet Spaans is, maar Afrikaanse. Meer specifiek, volgens de musicoloog en schrijver Alejo Carpentier, zou een bevruchtende dans zijn geboren in de Guinea en naar Amerika gebracht door mensen die op tragische wijze tot slavernij gedoemd waren.
De melodie wordt gespeeld met instrumenten zoals de harp, de cuatro, de maracas of de llanera ballade. Daarmee worden passages als het contrapunt, de golpe llanero, de tonada of de copla vertolkt. De dans wordt op haar beurt ontwikkeld met voetenwerk en in losse paren en de stappen krijgen namen als de wals, de borst en staart, de toriado, de touwpunt of de macice.
Er zijn daarentegen verschillende soorten joropo in heel Venezuela. We kunnen echter fundamenteel met u praten over centrale joropo of tuyero (omdat het aan de oevers van de Tuy-rivier ligt), het oosten, de Guyanezen, de Larense- of Tocuyano-staatsgreep, de Andes y de vlakteman.
Er zijn echter ook andere dansen in de tradities van Venezuela, zoals calypso, die Afrikaanse en Caribische ritmes combineert; de sebucan, waarbij met linten wordt gedanst; degene met de trommel, die gepaard gaat met religieuze demonstraties, of de karité, verhalende dans met een visserijthema. Maar zoals we hieronder zullen zien, zijn dansen ook belangrijk in de religieuze tradities uit het Amerikaanse land.
Venezolaanse tradities op religieus gebied
Dansende duivels van Yare, een van de beroemdste tradities van Venezuela
Religie is sterk aanwezig in de tradities van Venezuela en, zoals we al zeiden, wordt het soms gecombineerd met dans. Dit is het geval bij De dansende duivels van Yare, die op de dag van Corpus Christi in de stad Sint Franciscus van Yare, in de staat Miranda.
Het is een traditie die teruggaat tot de 18e eeuw en waarbij de dansers, verkleed als duivels, dansen op het geluid van de trom naar de kerk. Bij aankomst bij de tempel werpen ze zich neer als teken van respect voor Jezus Christus. Daarom, Zij vieren de triomf van het Goede over het Kwaad. Maar bovenal heeft de dans van de duivels van Yare een grote etnografische en folkloristische waarde. Het is zelfs opgenomen in de lijst van Immaterieel cultureel erfgoed van de mensheid.
Maar hiermee houden de religieuze tradities van Venezuela nog niet op. Naast Pasen en Kerstmis, die ook in het land veel worden gevierd, Beurs van China, dat plaatsvindt in Maracaibo en andere gemeenten van Zulia. Daarmee vieren we het wonder van de Maagd van Chiquinquirá, patroonheilige van die staat. Het feest combineert echter religieuze en seculiere elementen. Zo vallen bijvoorbeeld de zogenaamde "gaitero-dageraads" op, concerten van Zulian doedelzak die de hele nacht duurden.
Tot slot, de trommels van San Juan worden gevierd in de kuststeden van het land ter ere van de Doper en de Carúpano-carnaval Het onderscheidt zich van de rest van het land door een zekere extravagantie in de muziek en dans.
de typische kostuums
Een muziekgroep gekleed in de liquiliqui
Net als in andere landen kent Venezuela verschillende traditionele klederdrachten, afhankelijk van de regio die we bezoeken. Maar onder hen allen springt hij eruit als een nationale de vloeistofvloeistof bij mannen, wat typisch is voor De vlaktes en die dient als kledij, namelijk om de joropo te dansen en voor andere sociale gelegenheden.
Blijkbaar is de oorsprong Aziatisch, het zou vanuit Venezuela zijn aangekomen Filippijnen, dan ook Spaans grondgebied. Het bestaat uit jas, broek, shirt en espadrilles. De eerste heeft meestal lange mouwen en vijf of zes metalen of botten knopen. Het heeft ook twee rechthoekige zakken op borsthoogte.
De broek is een pantalon en heeft dezelfde kleur als het jasje, dat traditioneel werd gedragen wit, grijs of beige. Sindsdien zijn er echter ook andere tinten toegevoegd, zoals olijfgroen, zwart of marineblauw. Het shirt is gemaakt van linnen of katoen, heeft driekwart mouwen en een ronde hals. Tot slot wordt soms een hoed gedragen, hoewel dit niet noodzakelijk is.
Dansers in traditionele Venezolaanse kostuums
Weer de typisch Venezolaans vrouwenkostuum Het is niet zo populair als liquiliqui. Meestal bestaat het uit kleurrijke jurken, versierd met borduurwerk en kant, en gemaakt van lichte en frisse stoffen. De rokken zijn lang, wijd en hebben ruches. De shirts kunnen wit zijn of dezelfde tinten hebben als de rokken. Ze kunnen ook kant bevatten.
Wat de voeten betreft, die dragen meestal espadrilles of sandalen Gemaakt met jute of rubberen zolen en ook in verschillende kleuren. Tot slot omvat het typische vrouwenkostuum veel accessoires. Daaronder vallen hangers, oorbellen en handgemaakte armbanden, maar ook hoofddeksels zoals de "chinchorro", een soort tulband in verschillende tinten.
Symbolen van Venezuela
De troupial, een symbool van Venezolaanse tradities
De liquiliqui is, zoals we al zeiden, een van de grote symbolen van de Amerikaanse natie. Maar er zijn er nog meer. Zo is de nationale boom sinds 1948 de araguaney (Tabebuia-chrysantha), waarvan de naam "gouden bloem" betekent, verwijzend naar de goudkleurige korrels. Deze boom is kenmerkend voor Los Llanos de Venezuela en is meer dan dertig meter hoog.
Daarnaast is de nationale bloem van het land de orchidee, als zodanig verklaard in 1951. In feite is de variëteit mossen Het werd daar in 1830 ontdekt. Sinds 1958 heeft het land zelfs een nationale vogel. In dit geval is het de troepiaal (Gele vlek), een vogel met een spanwijdte van amper twintig centimeter, maar van grote schoonheid. Dit komt vooral door de verschillende kleuren van zijn veren, die variëren van wit tot zwart, via oranje en blauw.
Tot slot kunnen we u vertellen dat het land naast het officiële volkslied ook nog een onofficieel volkslied heeft. Dit is de joropo met de titel Vlakte ziel, met muziek van Pedro Elias Gutiérrez en brief van Rafael Bolívar Coronado en ging in 1914 in première.
Arepa en andere traditionele recepten
Een bord met Creoolse paviljoen
La gastronomie Het is zeer aanwezig in de tradities van Venezuela. Ze is bovendien een combinatie van inheemse, Europese en Afrikaanse substraten. Er zijn ook verschillen afhankelijk van het gebied in het land dat u bezoekt. Zo hebben de Caribische regio's een keuken die gebaseerd is op vis en zeevruchten. Aan de andere kant valt het gebied Los Llanos op door zijn Rundvlees en wild.
Er zijn echter recepten die in het hele land voorkomen. Een van de eenvoudigste en meest populaire is die van arepa. Het is een cake of broodje dat wordt bereid met gemalen gedroogde maïs en soms gevuld is met vlees, kaas of andere producten. Het is zo geïntegreerd in het culturele erfgoed van Venezuela dat er in alle steden restaurants zijn die het serveren, genaamd arepera's en zelfs sommige steden vieren de arepa-dag (bijvoorbeeld Trujillo).
Maar zoals u zich kunt voorstellen, kent de keuken van het land nog veel meer heerlijke en populaire recepten. Een ander nationaal gerecht is de Creools paviljoen, een combinatie van witte rijst, geraspte rundvlees, gebakken banaan en zwarte bonen.
Ten slotte kunt u in Venezuela ook soepen bestellen zoals die met pens of de Andes-vis; vlees zoals de geroosterd zwart of de Creoolse grill en natuurlijk de even populaire tequeños. Wat betreft drankjes zijn de volgende dranken typisch: panela of suiker met citroen en chicha.
Legendes onder de tradities van Venezuela
La Llorona is een van de populairste legendes van Venezuela
Hoe kan het anders zijn, de legendes Ze maken net als in andere landen deel uit van de tradities van Venezuela. Het is onmogelijk om u over al deze activiteiten te vertellen, daarom kiezen we de bekendste en populairste uit.
Waarschijnlijk is de meest bekende die van Sayona, een vrouw die, nadat ze uit jaloezie de ergste misdaden heeft begaan, voor ontrouwe mannen verschijnt om hen te verleiden en te terroriseren. Even tragisch is dat van de Fluiter, een man die als een verloren ziel ronddwaalt met de overblijfselen van zijn vader, die hij heeft vermoord, en die een angstaanjagende melodie fluit.
Nog ouder is De legende van Maria Lionza of Yara, omdat het dateert uit de prekoloniale tijd. Ze was de dochter van een opperhoofd en had groene ogen. Een waarzegger had aan zijn vader voorspeld dat hij een dochter met lichte ogen zou krijgen en dat hij haar moest offeren, omdat zij anders de ondergang van zijn volk zou betekenen. Haar vader kon dit niet en verborg haar in een grot, waar hij haar verbood uit te gaan. Maar op een dag deed hij het en terwijl hij naar zichzelf keek in een meer, werd hij verliefd op Anaconda, god van het water. De leider probeerde hen te scheiden, maar de godheid werd boos en veroorzaakte een grote overstroming die het dorp verwoestte. Sindsdien is Yara de beschermvrouwe van de natuur en de liefde.
Tot slot hebben we u enkele van de belangrijkste laten zien: tradities van Venezuela. Maar we hebben er nog veel meer weggelaten. Zo is het bijvoorbeeld onder legendes ook populair die van de Llorona, gemeenschappelijk voor Mexico en andere landen van Latijns Amerika Of, wat de gewoonten betreft, valt het ook op dat Sint-Pietersfeest, dat elk jaar op 29 juni in de staat Miranda plaatsvindt. Kom en ontdek de tradities van Venezuela.